Toevallig kruiste er enkele weken geleden een paaldansfilmpje mijn facebook. Ik zwijmelde weg bij hoe makkelijk de vrouw haar eigen lichaamsgewicht letterlijk 'in de strijd' gooide, met het uitzicht alsof ze vederlicht was. Wa-auw. Dat wilde ik ook. Nog toevalliger was dat er exact vanavond een proefles doorging, vlakbij! Dat moesten de handsoffmyfoodies nu wel even gaan testen. Vol goede moed schreven we ons in. Wat we moesten meebrengen? Een handdoek, een heel kort shortje -oh, wordt het zo'n les?- en een flesje water. Oh, en bij de opwarming mochten we een lange broek aanhouden. Mooi. Misschien toch even dat beenhaar scheren.
Als ik aankom merk ik Charlotte snel op. Gelukkig. Ik durf éventjes rond kijken en zie allemaal vrouwen van mijn leeftijd. Niet eentje ziet er erg exotisch uit, en met alle sportkledij aan, lijkt het echt alsof er straks een lesje zumba volgt. Oef. -Ik heb héél lang nagedacht over mijn outfit... Ik ga tenslotte niet zo vaak naar paaldanslessen en had dus echt geen idee wat de eigenlijke dresscode was.
Na een korte opwarming -die was pittig, maar best oké- ben ik er helemaal klaar voor. De lange broeken gaan uit. Oeh! Korte shortjes. Ik bedankt mezelf dat ik dat zonnebankbeurtje toch nog even heb meegepikt vorige week. Qua bleekheid zit ik niet bij de witste exemplaren. Gélukkig. Qua sierlijkheid zal ik al ernstig moeten bijbenen.
Ik rol m'n shortje op. Geen keuze, hoe korter hoe beter -tenzij je zin hebt om elegant van een brandweerpaal te schuiven-. Hm. Dat is even wennen.
De lerares geeft enkele basisoefeningen, en tot mijn verbazing is het technisch niet zo moeilijk als ik verwachtte. Ja, het is best zwaar om je lichaamsgewicht van de grond te tillen en met gestrekte armen -sierlijk, glimlachen meisjes!- rond een paal te zwieren, maar echt moeilijk zou ik het niet omschrijven. Het is simpel. Niet nadenken.
De volgende oefening laten me even slikken. Vol overgave klimt de docente tot een metertje of twee de lucht in, om vervolgens gezellig te gaan zitten. Enkele pogingen later lukt het me ook, al leek het waarschijnlijk eerder op een aapje in een boom, ik ben super trots als ik mijn beide armen kan loslaten en voor de volle drie seconden kan strekken -even lachen voor de foto-.
We gaan nog een uurtje door en ik durf zelfs al even op m'n hoofd te gaan hangen. Wow! Ja, ik heb de smaak te pakken. Op het einde van de les besluit ik er voor te gaan en schrijf ik me in voor de volledige sessie. Een sport met een hoek af. En wat voor een sport. De leerkracht heeft de meest gespierde vrouwelijke schouders die ik ooit zag. Haar armen hebben geen grammetje vet en zijn prachtig gevormd. Indrukwekkend. Ik heb nog wat oefening voor de boeg.
Bij deze, onze eerste geteste sport. En ja, we gaan er nog wel testen, maar nu even... armenwerk!
