Mijn studente uit Hong Kong is, zoals ik al wel vaker vertelde, een van mijn meest kritische juryleden aan tafel. Ook vandaag was haar mening ongezouten, in tegenstelling tot de sojasaus waar ze haar Won Ton vol smaak in doopte. "They are tasty", smakte ze. Lucky me. Maar ze leken niet op de Chinese, met varken gevulde exemplaren uit haar Home-Town-keuken.
Ik ben een rijst-papier-liefhebber. Sinds mijn keuken-vakantie naar het prachtige Vietnam, heb ik het áltijd in huis. Het is, om het in de woorden van mijn man te zeggen, een prachtig product. Je kan er ook alle kanten mee uit. Gefrituurd, gestoomd, of gewoon 'zo', uit het vuistje. Mijn springroll-verslingerde kinderen vullen ze met alles wat ze lekker vinden. Liefst van al met een grote schep rijstnoedels, véél avocado en een welgemikte wortel ertussen. Vandaag besloot ik om voor de meer Chinese variant te gaan. Op z'n Dim Sum. Won Ton.
