WWWRAAUWFOOD: De derde dag van Lieselotte #diary3

Ik moet eerlijk bekennen, ik was vanochtend echt opgelucht toen ik een kom overnight-oats zag staan in m'n ijskast. Hoewel de man van de hippe raw-foodbar me nadien vertelde dat havermout dan toch niet echt raw is (het kan niet meer kiemen), kan ik je echt vertellen dat ik genoten heb van elke hap. Gisteren had het gemis aan koffie me tamelijk de das om gedaan en was de energie compleet verdwenen. Ik moest en zou stevig ontbijten. Veel. Vooral veel. Dus kieperde ik er een ton blauwe bessen en granaatappelpitten bij. En een banaan. Oh ja, het was verrukkelijk! 

Nadat ook mijn kids hadden genoten van een pindakaas-zuurdesemontbijtje (oh nee, ze gaan niet zo raw als mama) en ik ze naar school had gebracht, begon er een kleine race tegen de tijd. Ondertussen heb ik het al helemaal door. Raw = planning en tijd. Noten moeten nachten weken, taartbodems moeten opstijven. Ook vandaag was er nog werk aan. De cashewnoten hadden een nacht geweekt en moesten nu echt wel uit het water, samen met citroen werden ze in de blender fijngehakt tot een smeuïge notenpasta die nadien de topping van de citroentaart zou worden.
De taartbodem maakte ik ook al helemaal klaar, want die moest minstens 4u diepvriezen.
Tijd om naar Antwerpen te vertrekken. Ik spreek af met een vriendin om te lunchen in 'Eten vol Leven'. Best ongerust waar ik haar mee naartoe neem, arriveren we op de Minderbroedersrui en vinden we de super hippe raw-food-resto - juicebar. Kiezen was kinderspel! Courgette-spaghetti met rode pesto. Het idee alleen al maakt me helemaal gelukkig. Als dessert ga ik -als chocoladeverslaafde- voor een chocoladetaart.
Nu nog een drankje... Het wordt wikken en wegen maar ook hier is de cacao onweerstaanbaar! 

Elk hapje is fantastisch, de uitbater geeft ons geduldig alle uitleg die we vragen. -Jammer van de havermout, maar dit is dan toch de sinner die ik wél ga maken!- Hij stelt me ook gerust: Thee is oké! Ik slaak bijna een zucht van verlichting. Heerlijk. Ook al is het niet hetzelfde als koffie, het idee dat ik een warme drank kan drinken maakt me nu al warm binnenin! 

Na een fantastische -uitgebreide- lunch die ik zonder enig schuldgevoel verorberde -ik gebruik net niet het woord 'opvrat'-, keer ik naar huis. Hier begin ik aan een lekker soepje voor de kids op basis van spinazie en avocado -hier is hij weer!-. Het receptje vind je in een volgende post. Als dessert -hoewel er al verschrikkelijk veel taart op het menu stond vandaag-, gaan we voor de citroentaart met dadel-amandelbodem. Hij is niet optimaal gelukt, maar dankzij de vriendelijke meneer van 'Eten vol Leven', weet ik nu dat een keukenrobot niet de ideale manier is om noten fijn te malen. Op zoek naar stevig blend-materiaal dus.